Ολοι με λενε μικρη. Οι γονεις μου, το αγορι μου, τα ξαδερφια μου.
Ειμαι 16 χρονων και σημερα ηταν η πρωτη μου μερα ως δευτερολυκειακι.
Και αρχιζει ο δρομος..
-Προσοχη στη φυσικη κατευθυνσης γιατι αυτο θα δωσετε του χρονου!
-Προσοχη στα μαθηματικα γενικης γιατι πολλοι το παιρνουν ως μαθημα επιλογης στις πανελληνιες!
-Προσοχη στην εκθεση αλλιως θα πατωσετε!
-Προσοχη στα μαθηματικα κατευθυνσης!
-Προσοχη!
-Θα μεινετε!
Κρυβω το κεφαλι μου στο θρανιο. Ειναι αραγε τοσο κοντα το τελος της σχολικης μου ζωης? Θα παψω να ειμαι το 'μικρο'? Θα γινω ενα 'μεγαλο' που περασε στο πανεπιστημιο ή ενα 'μεγαλο' που δινει για 2η φορα?..
Και αρχιζω να περπαταω το δρομο. Ειμαι ακομα στην αρχη και το τελος δεν φαινεται καθαρα. Αλλα δεν παυει να φαινεται. Λιγο ακομα. Λιγο..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
μη βιαζεσαι τοσο.μεινε η μικρη.μεινε η μικρη και κανε την προσωπικοτητα σου να λαψει πιο πολυ απο τους μεγαλους.μεινε η μικρη για να εισαι η αυθεντικη.ακου κατι:
η ζωη κρυβει απειρες ηρωνειες.αλλα οταν μεγαλωνεις αυτες σε πονανε πιο πολυ. μεινε η μικρη για να μην πονεσεις.
μπορει να μη με καταλαβαινεις.αλλα ευχομαι να μεινεις παντα η μικροτερη γιατι απο την οπτικη πλευρα που οι αλλοι σε βαζουν το μονο που εχεις να κανεις ειναι να βρεις τα πλεονεκτηματα.
φιλια!
Δημοσίευση σχολίου