Oh, hi

Εχω καιρο να γραψω.
Μην νομιζει κανεις οτι σταματησα να εχω ανασφαλειες, προβληματισμους και τασεις προς εξωτερικευση του μπουρδελωμενου ψυχικου μου κοσμου.
Τοσο καιρο γραφω μαλακιουλες του στυλ που γραφω και δωθε σε ενα τετραδιο.
Παραθετω λοιπον αποσπασματα απο κατι που εγραψα οταν ανεβηκα μονη μου στο Καστρο της Μηλου για να δω το ηλιοβασιλεμα.

-
Ειμαι μονη μου πανω σε ενα βουνο. Εχω την πιο ομορφη θεα που θα μπορουσε κανεις να φανταστει.
Ακουω ηρεμες μπαλαντες, τα μαλλια μου ανεμιζουν και νιωθω να ξεχειλιζω ηρεμια.
Περιμενω να δυσει ο ηλιος και να παρω μια φωτογραφια.
Το προτιμω αυτο. Ναι. Να ειμαι μονη μου πανω σε ενα τοιχακι με ενα νησι κατω απο τα ποδια μου. Χαλαρωνω.
Δεν μετανιωνω που δεν ειπα σε κανεναν να ερθει.
Ο ουρανος εχει γεμισει πανεμορφα χρωματα.
Κανει κρυο.
Θελω να ανακατευτω με τα χρωματα, να φυγω μακρια απο σχολεια, εξετασεις, πανελληνιες, υποχρεωσεις, βιβλια, στιβες βιβλια. Και ασκησεις, στιβες με χαρτια ασκησεων.
Μου φερνουν εμετο ολα.
Δεν θελω να περασω πληροφορικη.
Δεν θελω να περασω οικονομικο.
Πορτοκαλι. Παντου πορτοκαλι. Παντου ομορφια.
Δυση.
Φευγω.
-

Να και τι καταφερα να αποκτησω μετα απο εκεινη τη βολτα.

Shalala

Τιποτα.
Απολυτως τιποτα.
Απλα μια αισθηση να χαμογελασεις, να βγεις, να πιεις.
Ειναι ομορφα αυτες τις μερες. Ε οκ, δεν πιστευεις σε θεους σε παναγιες σε χριστους αλλα το κλιμα σε κανει χαρουμενο.
Θες να βγεις εξω και να περπατας στα σοκακια των χωριων μεχρι να πεσει ο ηλιος και τοτε να τρεξεις εξω απο την εκκλησια για να δεις το ηλιοβασιλεμα και τη Μηλο να απλωνεται στα ποδια σου.
Ναι. Γκρινιαζεις 365 μερες το χρονο για το 'κωλονησο' αλλα δεν μπορεις χωρις αυτο. Μεσα απο τα ματια των αλλων ανακαλυπτεις την ομορφια του.
Και ναι λοιπον, ειναι ομορφο το νησι σου.
Γιατι το βραδυ μπορεις να δεις τα αστερια χωρις να σου κοβει κανεις τη θεα.
Γιατι τη μερα θα κοιταξεις ψηλα και θα δεις ενα απεραντο γαλαζιο που ξεθωριαζει καθως η ματια σου απομακρυνεται..
Γιατι θα πας και θα πιεις με το κυμα να σκαει διπλα σου.
Γιατι θα πιεις καφε βλεποντας σκηνικα που αλλοι εχουν δει μονο σε καρτ ποσταλ.

Το γουσταρεις το νησι. Και τη γουσταρεις την εηφβικη ζωη.
Μην μεγαλωσεις ποτε Ρανια. Μεινε αυτο το χαζοκουτοπονηρο 16χρονο, ετσι μου αρεσεις.

Μια αγκαλια απο Γ.

Εχασες μια αγκαλια, περιμενες την επομενη.
Η επομενη ηρθε. Και την ακολουθησε κι αλλη, κι αλλη, κι αλλη.
Ηταν ολες ομορφες αγκαλιες που σε δεχτηκαν με θερμη.
Και συνεχιζουν να σε δεχονται ετσι.
Συνηθως εχουν μαζι τους και ενα φιλι, ενα χαδι.

Ηταν ομορφη η αγκαλια απο Γ. Ομως την εχασες.
Εκλαψες, και κλαις ακομα.
Δεν μπορει να γινει τιποτα, δεν θα εχεις ποτε ξανα την αγκαλια απο Γ.
Γινεσαι ευαλωτη, δεχεσαι κι αλλες αγκαλιες, προσπαθεις να κοροιδεψεις τον εαυτο σου οτι δεν σου λειπει η αγκαλια απο Γ.
Ματαια.
Η αναμνηση δεν φευγει, απλα ξεθωριαζει.
Ο πονος σταματαει σταδιακα να γινεται οξυς.
Ακομα υπαρχει.

Δεν εφυγε, δεν εφυγε ποτε απο το μυαλο σου.
Απλα σε επισκεπτεται πιο αραια.
Ισως να σταματησει τελειως να ερχεται καποια μερα.

Δεν σε περιμενει πια η αγκαλια απο Γ.

Ξεκιναω online ραδιο-φονικη εκπομπη.

Eh, ye!

Καθε Δευτερα και Τεταρτη στις 6, δεν ξερω για ποση ωρα, αναλογα με τα κεφια, θα κανω ραδιοφωνικη εκπομπη online.
Μπορειτε να με ακουσετε απο αυτο το λινκ(click me!)
Ξεκιναω αυτη τη Δευτερα στις 6, οσοι πιστοι.. =)

(οχι γκρινιες για την ωρα που ειναι σχετικα νωρις, αυτη μου δωσανε :Ρ)