Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

When Loreena met Rania.

Loreena McKennitt δηλαδης.
Πρωτη φορα ακουσα σε αρκετα μικρη ηλικια, με τον πατερα μου να λεει ''ακου μια φωναρα τωρα..''
Σημερα πετυχα ανακοινωση για το λαηβ της εδω, το οποιο κατα πασα πιθανοτητα δεν θα τιμησω(ενδοσχολικες γαμω το κερατο.)
Η Loreena λοιπον, ή αλλιως η folk goddess Loreena, εχει μια φωνη που θα σε ταξιδεψει και θα σε χαλαρωσει.
Μου ερχονται πολλες αναμνησεις παιδικων χρονων ακουγοντας τραγουδια της.
Και σημερα ξεθαψα το book of secrets, ξεχωριζοντας το The Highway man. Κατεβαστε το εδω απο rapidshare.
Για οσους θελησουν να ακουσουν εστω και λιγο..

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

Ασπρα πουκαμισα και δυο ξυλακια στο χερι.

[2 μερες μετα αποφασισα να εκφερω και τη δικη μου αποψη περι των παρελασεων, αμε.]

Εκτη δημοτικου με ειχαν βαλει σε κληρωση μαζι με αλλα 5-6 ατομα για σημαιοφορο. Δεν βγηκα, με βαλαν πρωτη παραστατρια.
Θυμαμαι ειχα γυρισει σπιτι κλαιγοντας με λυγμους, απιστευτη στεναχωρια που δεν θα σηκωνα τη σημαια.

Μετα το δημοτικο ηρθε το γυμνασιο, μεχρι τη δευτερα γυμνασιου καθε 28η και 25η ημουν αρρωστη και (ω συμφορα!) δεν μπορουσα να παω στην παρελαση.
Ωσπου πλησιαζει ο γυμναστης και μου λεει ''θα ερθεις και συ στα τυμπανα; Σε προτεινε μια φιλη σου.''
Εγω στα τυμπανα; Πας καλα ρε ανθρωπε, θα χανω το διαλειμμα μου για να κανω προβα το εμβατηριο?
Κι ομως πηγα, γιατι με ειχε κολακευσει η προταση, χεχ.
Δεν μπορουσα να ακολουθησω στην αρχη, οι μεγαλυτεροι δυσανασχετουσαν που ''ολο μικρα κουβαλατε και μας τα κανουν μπουρδελο, χανουμε το ρυθμο!''
Μου εμαθαν ομως, μου αρεσε να χτυπαω το τυμπανο.
Και 3 χρονια μετα, να παλι η Ρανια να χτυπαει το τυμπανο, μονο που τωρα ειναι ΑΥΤΗ η μεγαλη που δυσανασχετει για τα μικρα.

Στην τελευταια γενικη προβα που καναμε, βλεποντας εκατονταδες ποδια να ακολουθουν τον ρυθμο που(και) εγω εδινα, ενιωσα λιγο Αδολφος.
Βαραω ενα τυμπανο, σε κανω ο,τι θελω.

Και ετσι ειναι, καποιοι αλλοι παραπανω βαρανε ενα τυμπανο και μας κανουν ο,τι θελουν.

Πως τιμας ανθρωπους που αγωνιστηκαν και σκοτωθηκαν για την ελευθερια και τη δημοκρατια διοργανωνοντας φασιστικο γεγονος;

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Νγκεη.

Οντας ανεκαθεν ευαλωτη σε χαζορομαντικοτραγουδα, σιγα μην μου ξεφευγε το somebody απο depeche mode.
Τωρα κανονικα θα επρεπε να βαλω βιντεο απο γιουτχιουμπ αλλα ποτε κανεις δεν κανει τον κοπο να πατησει το πλεη, οποτε οσοι θελετε ψαχτε το. Ειναι ευκολο, καντε κοπη πεηστ στο σερτς του youtube.com 'somebody-depeche mode'.

Εγω απλα θα βαλω τους στιχους, που θες δεν θες φιλτατε αναγνωστη-uber θυμα θα τους δεις εστω και για κλασματα του δευτερολεπτου.

I want somebody to share
Share the rest of my life
Share my innermost thoughts
Know my intimate details
Someone who'll stand by my side
And give me support
And in return
She'll get my support
She will listen to me
When I want to speak
About the world we live in
And life in general
Though my views may be wrong
They may even be perverted
She'll hear me out
And won't easily be converted
To my way of thinking
In fact she'll often disagree
But at the end of it all
She will understand me
Aaaahhhhh....

I want somebody who cares
For me passionately
With every thought
With every breath
Someone who'll help me see things
In a different light
All the things I detest
I will almost like
I don't want to be tied
To anyone's strings
I'm carefully trying to steer clear of
Those things
But when I'm asleep
I want somebody
Who will put their arms around me
And kiss me tenderly
Though things like this
Make me sick
In a case like this
I'll get away with it
And in a place like this
I'll get away with it
Aaaahhhhh....


Νταξει ειναι υπερβολικα κοινοτυπο θα πει κανεις
Ε ειναι, γουσταρω απιστευτα ομως. Με εκφραζει καθε στιχος. Ειμαι κι εγω κοινοτυπη, τι να κανουμε.
(ah, οπου she βαζουμε he για να ισχυει η παραπανω προταση ομως ε)

Αυτααααα.

Σάββατο 21 Μαρτίου 2009

Τριπτυχο μιας 16χρονης ζωης

Ναι μωρε ειμαι 16 μολις, αλλα θελω να μοιραστω με τους ιντερνετικους αναγνωστες μου τις τρεις πτυχες στις οποιες εχω χωρισει τη ζωη μου.
Εννοω βασικα τα τρια ''πραγματα'' (πες το καταστασεις, πες το οπως θες) που θεωρω πιο σημαντικα και ενιοτε απαραιτητα.

Γνωση
Πρωτο και κυριο.
Και μιλαω απο την απλη αναγνωση και γραφη εως τον κινηματογραφο, τη λογοτεχνια, τη μουσικη.
Δηλαδη χωρις αυτα που πας ρε καραμητρο..

Ερωτας
Οποιος πει οτι δεν εχει ερωτευτει ποτε, οτι δεν εχει νιωσει τσιμπηματα στην καρδια και πεταλουδες στο στομαχι, δεν εχει χοροπηδηξει/τσιριξει απο τη χαρα του ή πλανταξει στο κλαμα/στεναχωρεθει και ολα αυτα για ενα προσωπο μονο, λεει ψεματα.
Επηρεαζει στο μεγιστο την καθημερινοτητα κλπ.

Ταξιδια
Θα μπορουσε να συμπεριληφθει στη γνωση αλλα το βαζω μια ξεχωριστη κατηγορια απο μονο του, γιατι εκτος απο γνωση εχει και ερωτα τελικα.
Αλλαζεις παραστασεις και ερχεσαι σε επαφη με αλλους κοσμους, πολιτισμους, ανθρωπους.
Και ετσι μαθαινεις ολο και πιο πολλα πραγματα, και σε ορισμενες περιστασεις αποκτας εμπειριες γυρω απο τον ερωτα.

And the road goes on forever..

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009

Memories..

Εψαχνα κατι παλιες σημειωσεις μου στη φυσικη της πρωτης, και ξαφνικα πετυχα μπροστα μου το αναμνηστικο της πρωτης δημοτικου.
Μονο που δεν εβαλα τα κλαματα.
Ανοιξα το τσακισμενο στα 2 χαρτονι, και ειδα φωτογραφια απο το 1998..
Ολοι τοσο διαφορετικοι, μικροι , αθωοι.
Αλλοι μετακομισαν, αλλοι δεν συνεχισαν στο λυκειο.
Τα θρανια σε σχηματισμο Π.
Στον τοιχο ζωγραφιες, χαρταετοι και κατι κλοουν.
Ανοιχτες κασετινες με ξυλομπογιες, πρασινες θηκες με αυτα τα κυβακια μεσα..
Σορτσακια, αμανικα.
Χαχαχ οχι ρε φιλε, εχω μαλλια μεχρι τους ωμους..
Τα χερια ολων ειναι πλεγμενα πανω στα θρανια, ή σταυρωμενα κατω στην κοιλια.
18 παιδια.
Με μερικα δεν μιλιομαστε τωρα.
Με μερικα σημερα περασαμε απιστευτα στο κενο, σπαρταρουσαμε απο τα γελια.
Με μερικα βγαινουμε καθημερινα, ειμαστε ολοι μια παρεα, με προσθεσεις και αφαιρεσεις.
Που πηγαν και τι απεγιναν ολοι αυτοι που εφυγαν υστερα απο την 3η δημοτικου?
Δεν τους εχουμε ξαναδει απο τοτε..

Δεν θελω να τελειωσει το σχολειο, δεν θελω να χασω αυτα τα παιδια..
Τα παιδια που με κανουν να γελαω, να τσατιζομαι, να αγανακτω, να χαιρομαι.
Αυτα τα παιδια.
Σας αγαπω ρε, κι ας μην σας το χω πει ποτε. Σας ζω πανω καμποσες ωρες τη μερα εδω και 10 χρονια.

Θα μου λειψετε..

Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

Τιποτα, nothing, rien. (#2)

Μετα απο μια εντελως ΚΛΑΣΜΕΝΗ μερα, 4 ωρες προβα, νευρα με υπευθυνο καθηγητη που ομως κρατας διακριτικα μεσα σου, τρεξιμο για να προλαβεις το ωδειο, αρκετο διαβασμα για διαγωνισμα φροντιστηριου αυριο, ειναι απιστευτα χαλαρωτικο και γενικα ομορφο να καθεσαι να λυνεις μιγαδικους με συνοδεια πλεηλιστ που εχεις φτιαξει, εχει την ετικετα ''διαβασμα'' και εχει μεσα μπαλαντοειδη των οποιων τους στιχους γνωριζεις(επι το πλειστον :Ρ).

Θετω z=x+yi και I will sail where the Raven lead meeeeee..

Fly on black wings high and free, I shall return with the wind the day, from high adventures, swelling sail, autumn red comes to Asa Bay.

Bathory.
Ή αλλιως η-μουσικη-μας-σε-στοιχειωνει-και-σε-συγκινει-για-παντα.
(οπως εχει πει και ενα αγαπημενο προσωπο :) )
(αναθεμα τα κλοπηραητς)

Αλλη μια αυτοβιογραφικη και probably ανουσια για το ιδερνετικο κοινο αναρτηση.
Αγαπω το διαδικτυακο ημερολογιο μου, yah!

The Wall.



Μπραβο στη νοβα που αμα γουσταρει βαζει και καμια καλη ταινια.
Ολο ακουγα και ακουγα για αυτην αλλα ποτε δεν εκανα τον κοπο να τη δω.

Σκηνοθετης: Alan Parker
Σεναριογραφος: Roger Waters (μπασιστας και βοκαλιστας των Pink Floyd)
Κυριος ρολος αυτος του Pink, τον οποιο ερμηνευει ο Bob Geldof

O Pink λοιπον.

Στην ταινια βλεπουμε διαφορες ψυχοσωματικες αλλαγες και καταστασεις που εχει ζησει απο την παιδικη του ηλικια. Στην πορεια μαθαινουμε οτι ο πατερας του σκοτωθηκε στον δευτερο παγκοσμιο. Αργοτερα τον δειχνει (στην παιδικη ακομα ηλικια) στον σταθμο του τρενου οπου ολοι οι επιζωντες του πολεμου ενωνονται παλι με τις οικογενειες τους, ενω ο ιδιος μενει να περιπλανιεται ολομοναχος, χωρις να περιμενει καποιον.

Για τους ευσυγκινητους, καπου εδω ανεβαινουν τα πρωτα δακρυα.

Ο μικρος αρχιζει να θετει ως στοχο της ζωης του την ανακαλυψη στοιχειων που θα τον βοηθουσαν να δημιουργησει την πατρικη μορφη που τοσο του ελειπε. Βρισκει σε ενα συρταρι το πιστοποιητικο θανατου του απο τον Γεωργιο VI, και απο κει και επειτα παρακολουθουμε τον Πινκ στο σχολειο του, με τους καθηγητες που τον κοροιδευαν για τα αστεια ποιηματα του, τους μαθητες να καινε θρανια, καρεκλες, και ολα αυτα κατω απο τους ηχους του πλεον πασιγνωστου We don't need no education. Ο Πινκ ενηλικιωνεται, παντρευεται, τον απατουν, πληγωνεται, αποπειρα αυτοκτονιας, αλκοολ, ναρκωτικα, πορνες.

Προσωπικα προτεινω να το δουν οσοι εχουν εστω και λιγο ψαχτει με το ομοτιτλο των pink floyd. Ειναι σαν να βλεπεις το νοημα των στιχων που εψαχνες σε μια ταινια.

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

Χαρα και μαζοχισμος.

Και αυτα τα 2 συγκεντρωμενα σε ενα ατομο, εμενα.

Επιτελους φτιαχτηκε το πισι μου(οταν βαριεμαι μερικες φορες το κλεινω απο το κουμπι, λογικο να τα παιξει), και ειμαι πισω στη μουσικη μου και τα αρχεια μου, παλι καλα επαψε να με στοιχειωνει η ιδεα του φορματ.

Εγκριση απο τον συλλογο γονεων προς την τριημερη εκδρομη μας εις τας μαγευτικας αθηνας, μονοημερη εκδρομη μεσα στην επομενη βδομαδα και 3 κενα τη δευτερα, τελευταια ωρα(=εξαωρο) και τις 2 πρωτες(=υπνος μεχρι τις 9:30!).

Ομαλη πορεια στις προβες για την εκδηλωση της τριτης λυκειου.

Απουσια πιεσης απο ΟΛΟΥΣ τους σχολικους φορεις. Ευτυχια.

Και μεσα σε ολο αυτο το χαρμοσυνο κλιμα, ακουω ψυχοπλακωτικα τραγουδια. Το gutter ballet εχει μπει σε repeat.

Τι σκατα, ενω ολα βαινουν καλως εγω θελω να εξισορροπω την κατασταση με summer's rain και παει λεγοντας?



Δεν ξερω. Μαζοχισμος μαλλον.

Ας το γυρισουμε σε gamma ray να αναψουν τα αιματα.

ALL THAT I SEE IS THE YEAAAAAAAAAARS

Αυτα λοιπον. Just another crisis, nothing special.

Hails!