Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

Looking out on the deep blue sea

[Οχι, δεν βλεπω θαλασσα απο το παραθυρο μου.]

Προσπαθω να θυμηθω σε τι κατασταση βρισκομουν περυσι τετοια μερα. Το πιο πιθανο θα ηταν να εκλαιγα πανω απο το βιβλιο της οικονομιας ή της ιστοριας ή καποιου τελος παντων. Και δεν εκλαιγα επειδη ηξερα οτι δεν θα γραψω.
Εκλαιγα πολυ την προηγουμενη χρονια. Σχεδον καθημερινα. Εβλεπα την κατασταση μου και εδινα υποσχεσεις στον εαυτο μου ''δεν θα ξανακλαψεις, το γαμησες''. Ελα μου ομως που οταν το βουρκωμα φτανει και τα ματια σου βλεπουν θολα, εισαι ανημπορος να κανεις οτιδηποτε.
Ακομα και λιγες ωρες πριν τελειωσει η χρονια εκλαιγα ακομα. Μονο οταν εφυγε ενιωσα μεσα μου την ηρεμια. Την απωλεια εγνοιας. Οι μηνες περασαν τρομακτικα γρηγορα χωρις να εχω καποιον να περιμενω και ξεροντας οτι κανενας πλεον δεν με περιμενει. Εκανα λαθη, πολλα. Επεσα σε αγκαλιες, αγκαλιες ξενες που δεν ηθελαν τιποτα απο μενα. Ουτε εγω ηθελα τιποτα απο αυτες. Ηταν αδιαφορες στιγμες, που μπορει τοτε να κοροιδευα τον εαυτο μου οτι ηταν φοβερες και σουπεργουαου, αλλα τωρα που τα ξαναφερνω ολα στο μυαλο μου, μονο αδιαφορια με γεμιζει. Ουτε νοσταλγια, ουτε λυπη που δεν τις ζω πια, ουτε τιποτα.

Αυτη τη χρονια γελαω πιο πολυ. Δεν κλαιω. Δεν στενοχωριεμαι. Ο,τι ηταν να γινει, εγινε.
Ειμαι γεματη αισιοδοξια για ολα οσα επονται, γιατι αυτα ειναι τα καλυτερα γκοντ νταμιτ.
Και συμπεριλαμβανονται και οι πανελληνιες, ναι, αμε. Οι πανελληνιες με τις οποιες εχω γεμισει 40 αναρτησεις ξυλινες μαλακιες που λεει ο καθε ψαρωμενος μαθητης της δευτερας λυκειου. Οχι πια. Ας μου κρινει το μελλον. Ας μην γραψω οσο καλα θα ηθελα. Δεν με ενδιαφερει πια.
Ειναι κοντα και το ξερω, αλλα δεν τις αφηνω να με επηρεαζουν. Βεβαια σε ενα χρονο απο τωρα δεν θα λεω τα ιδια, ομως ας μην απαισιοδοξουμε απο τωρα.

Παντα ημουν απαισιοδοξη. Για τα παντα. Ομως οταν μπορεις να μοιραστεις τις σκεψεις σου και το γενικοτερο ειναι σου με εναν ανθρωπο που θα το εκτιμησει και θα το δεχτει απλοχερα, τοτε νιωθεις ενα ξεχειλισμα αισιοδοξιας και χαρας. Μια συναισθηματικη τερψη που σε ωθει μεσα στο χρονο, και ετσι νιωθεις τις μερες να περνανε γρηγορα, πολυ γρηγορα. Και οι τελευταιοι 2 μηνες περασαν πραγματικα πολυ γρηγορα.
Οσο μακρια κι αν ειναι καποιος απο σενα, απο τη στιγμη που μπορεις να τον εμπιστευτεις, να του μιλησεις και να σε ακουσει, να σε νιωσει, να μην εκλαβει τα διαφορα ξεσπασματα σου ως ''εφηβικες ανησυχιες'' και τα δει ως ξεχωρα και αυτονομα προβληματα, τοτε εχει εξαλειφθει καθε εννοια της αποστασης.

Ενα μηνυμα μακρια εισαι, τιποτα παραπανω. Βρισκομαι εδω για σενα, βρισκεσαι εκει για μενα. Αμοιβαιοτητα. Ομορφη λεξη. Καταλαβαινεις την ομορφια μιας τετοιας λεξης μονο οταν τη ζεις, μονο οταν τη δινεις και σου τη δινουν.

Απλα και ομορφα αισθηματα, απλες και ομορφες σκεψεις.

Το νησακι μας οσο παει και ομορφαινει.


Μμμμ αυτα. Καλημερα με ενα χαμογελο στα χειλη, τοοοοοοσοδα πλατυ!

7 σχόλια:

Chris Z. είπε...

Καλημέρα μικρή...
:)

Rania είπε...

Καλημερα και σε σενα :)

μπαρμπα-σάββας είπε...

what am I still to you? some thief who stole from you; or some poor drama queen whose chances were few?

Ανώνυμος είπε...

Το παρακολουθώ εδώ και λίγο καιρό το blog σου. Ωραίο. Γενικά έχεις ωραίο τρόπο γραφής. Τέτοιο που, όταν έχει κανείς πλέον αρχίσει να διαβάζει, δύσκολα σταματά μέχρι και το τέλος της ανάρτησης. Ωραία και η θεματολογία, πλούσια, αν και η αλήθεια είναι πως δε διαβάζω τα πάντα με το ίδιο ενδιαφέρον (^^;. Συνολικά όμως είναι από τα λίγα καλά blogs που έχω βρει. Ας παραμείνει έτσι. :)

See you around,
Shadowfax.

Rania είπε...

Ωωωωωωωωω τι τιμη.
Φχαριστω πολυ! Ετσι θα παραμεινει. Γιατι ετσι ΓΟΥΣΤΑΡΩ. Χοχ ;ρ
Θενκς φορ δε κομεντ.

Προλεταριακή ματιά είπε...

Χμμμμ..
Παννεληνιες! Κι εγω φετος αρχιζω τα δυσκολα!
Δυσκολα...
Μια λεξη ειναι κι αυτη! Και της εχουν δωσει υπερβολικη σημασια αυτοι οι γονεις!
Ειμαι απο αυτους (τους λιγους?) που με φανταζονται με ασπρα καμπαρντινα..
Ω! Γιατρος,σου λεει!
Τι κυρος! Τι γοητεια! Τι επιπεδο!

Αν ακολουθησω το δρομο τους και οχι τον δικο μου, θα το μετανιωσω πολυ περισσοτερο απ'οτι μετανιωνω τους καυγαδες!
Μια χρονια πιεσης περναει ευκολα..
Μια ζωη ανιας, ομως, σε κατανταει μιζερο..

Διεκδικησε αυτο που σε γοητευει περισσοτερο.. Κι αν σε γοητευει τοσο πολυ, να εισαι σιγουρη οτι θα πετυχεις!

Rania είπε...

Καλη μας δυναμη λοιπον!