Θελω να φωναξω ΑΔΑΔΔΑΔΑΔΑ.
Ετσι.
Ή απλα να βγαλω μια αναρθρη κραυγη.
Ή ακομα καλυτερα!
Να σπασω κατι. Οτιδηποτε.
Πως γινεται να εχω τοσο αγχος.
Γιατι να εχω τετοιο αγχος.
Γιατι.
Ουυυυυυφ συνελθε. Συνελθεεεε γαμω την απαισιοδοξια μεσα.
Ελατε,ας επααλαβουμε μαζι ολα αυτα τα εμετικα:
Η ΖΩΗ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ!
ΟΤΑΝ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΣΟΥ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ, ΕΣΥ ΝΑ ΕΠΙΜΕΝΕΙΣ!
ΟΤΑΝ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑ ΣΚΑΤΑ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΠΑΤΗΣΕΣ, ΕΣΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑ!
Και ξερωγω τι αλλο...
Δεν ειπα οτι δεν εχει ευχαριστη πλευρα η ζωη.
Εχει.
Αλλα το να τη βλεπω και να μην τη ζω ειναι μαλακια.
ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΡΕ.
ΡΕ.
ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ.
ΡΕ
.
=(
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Είναι καμπόσα δράμια ηλίθιο το να αγχώνεσαι με την κακή έννοια για οτιδήποτε, ποσώ δε μάλλον για τις εξετάσεις της συμβατικής εκπαίδευσης =Ρ
Χαχαχ σωπα :Ρ
Αλλα οταν σου εχουν μαθει οτι πλεον ενα τεραστιο κομματι του μελλοντος σου εξαρταται απο μια τριωρη εξεταση, πως να μην αγχωνεσαι :/
Βασικά όντως το πανεπιστήμιο σου προσφέρει πάρα πολλά πράγματα, αλλά αναφέρομαι σε τελείως διαφορετικά πράγματα απ' αυτά που σου πασάρουν, κι εν πάση περιπτώση είναι απλά ένας δρόμος.
Κουράγιο κιντ.
Δημοσίευση σχολίου